Astronauti i NASA-s Josh Cassada fotografoi një aurorë të mrekullueshme nga hapësira, duke kapur ndikimet e një stuhie diellore që përfshiu planetin tonë.
Kur shihen nga Toka, aurorat janë verbuese. Por duhet një pamje nga sytë e astronautëve për të vlerësuar me të vërtetë se sa të mëdha dhe spektakolare janë në të vërtetë këto shfaqje drite.
Ndërsa shkëlqimi i gjelbër do të duket i njohur për këdo që ka parë një aurorë në foto ose personalisht, Cassada zbulon se sa i gjerë mund të jetë fenomeni, duke u shtrirë për qindra deri në mijëra milje rreth poleve të planetit.
Aurorat, të njohura gjithashtu si dritat veriore kur shihen në hemisferën veriore, ndodhin kur grimcat e ngarkuara të emetuara nga dielli përplasen në molekula të ndryshme në atmosferën e Tokës.
Grimcat diellore jonizojnë ato molekula, ose largojnë elektronet prej tyre, duke bërë që molekulat të shkëlqejnë.
Molekulat e oksigjenit të jonizuar lëshojnë dritën fluoreshente të gjelbër, molekulat e azotit lëshojnë dritë të kuqe ose rozë, ndërsa molekulat e hidrogjenit dhe heliumit lëshojnë dritë blu dhe vjollcë, sipas Agjencisë Kanadeze të Hapësirës.
Fenomeni shihet pasi grimcat e ngarkuara diellore priren të zmadhohen përgjatë vijave të fushës magnetike të Tokës, të cilat përfundojnë në polet e Veriut dhe Jugut.
