ITALI– Sindi Manushi, 31-vjeçare, e lindur në Shqipëri, por që jeton prej 22 vitesh në shtetin pranë vendit të saj të lindjes, është zgjedhur kryebashkiake në Itali. Sindi do të drejtojë Pieve di Cadore. Sindi Manushi shnëoi një fitore historike për të, por emocionet e para i dha për mediat vendase. Ajo ka treguar ndjeshmëritë e para pasi është zgjedhur që të jetë kryebashkiake e Pieve di Cadore, në zonën Belluno, Itali, në zgjedhjet lokale që u mbajtën të dielën. E reja shqiptare, me origjinë nga Elbasani, u zgjodh në krye të Bashkisë duke pasuar kështu paraardhësin Giuseppe Casagrande. Në rrëfimin e saj ajo ka treguar që ka emigruar në Itali me familjen e saj në moshën 9-vjeçare dhe para se të hynte në zgjedhje punonte si avokate. Ajo ka thënë gjithashtu se kurrë nuk e mohon origjinën e saj shqiptare, por se ka pasur mjaft persona që e kanë paragjykuar.
INTERVISTA E PLOTË
Si ndihet?
Ishte si një dhimbje. Shqetësimi ishte të dielën, kur njerëzit nuk shkonin të votonin: ne nuk flinim dhe më pas gjërat shkuan më mirë të hënën, veçanërisht falë të moshuarve dhe arritëm kuorumin prej 48.31%.
Mund të na tregoni historinë tuaj?
Kam ardhur në Itali që në moshën 9-vjeçare.
Ndihesh italiane?
Jam krenare për origjinën time shqiptare, por kam një kohë të gjatë në Itali dhe ndihem me të gjitha drejtimet një qytetare italiane. Unë kam jetuar gjithmonë në Pieve di Cadore, përveç një periudhe universitare në Trento, për të përfunduar studimet për drejtësi.
Si ishte mjedisi në Itali?
Fillimisht e vështirë, pati një periudhë hutimi. Vijmë nga një vend shumë i ndryshëm nga Italia dhe mbi të gjitha nga një qytet industrial, Elbasani. Lëvizja nga Elbasani në Pieve ishte një tronditje dhe mund ta imagjinoni pse. E mbaj mend shumë mirë borën e parë, për mua ishte një risi absolute.
Cilat ishin vështirësitë më të mëdha?
Përshtatja me zakonet e Pieve, gjuha italiane. Në Shqipëri jam rritur me RAI dhe me TG1. Që fëmijë kam qenë gjithmonë i apasionuar pas lajmeve dhe politikës, jam rritur edhe me Carrà-n dhe Sanremon.
Si u pritët fillimisht nga komuniteti?
Ne e kemi pritur disi mosbesimin. Banorët e Pieve janë malësorë, të tillë janë, duhet të kuptojnë kush je, çfarë bën, duhet të të kornizojnë dhe të kuptojnë. Ne u studiuam pak, pastaj gjithçka shkoi për më mirë. Aq sa nuk do të ndalem së falenderuari fqinjët, të cilët më ndihmuan mua dhe vëllain tim Gersin në detyrat e shtëpisë. Kur e kuptuan se ishim njerëz të ndershëm, na pritën dhe na trajtuan shumë mirë.
Si i kemi marrëdhëniet me prindërit?
Kanë punuar dy-tre punë për të na mbajtur, i falënderoj. Unë dhe vëllai im ndonjëherë duhej të punonim gjithashtu, prandaj kemi përveshur mëngët.
E prisnit që një ditë të bëheshit kryetar bashkie?
Nuk ishte në perspektivë. Unë kam qenë gjithmonë e apasionuar pas politikës, si një interes i pastër për çështjet publike. Por jo, nuk ishte në plane. Më pas para disa muajsh lindi kjo ide dhe lindi “Pieve futuro”.
Si do të përpiqesh ta ndryshosh Pieven?
Unë shoh një Pieve shumë të përgjumur dhe një strukturë sociale të testuar nga pandemia. Kemi humbur disi sensin e komunitetit dhe kultivohen më shumë individualizmat, për fat të keq një prirje kombëtare. Pieve ka spikatur gjithmonë si një qendër grumbullimi, dua që ajo të bëhet sërish një e tillë. Nuk kemi bërë premtime të mëdha. Ne duam të jemi një urë komunikimi mes Bashkisë dhe qytetarisë. Administrata ime do të bazohet në dialog.
A do të vazhdoni të ushtroni profesionin si juriste?
Po, nuk do të heq dorë nga profesioni im. Me siguri do të ketë një periudhë përshtatjeje dhe do të më duhet të kuptoj në aspektin kohor se sa do të marrë për qytetarët e mi. Sigurisht që prioriteti im do të jetë tek ata.
A keni qenë ndonjëherë viktimë e racizmit?
Në prag të votimit, dikush grisi një nga posterat. Më thanë që jam shqiptare, jam femër, jam shumë e re. Ka pasur disa episode të pakëndshme, por në përgjithësi dua të nënvizoj gjithçka që më ka dhënë Pieve di Cadore, që është shumë. “Pieve futuro” ka lindur për të bashkuar, jo për të ndarë.
A mund ta përkufizojmë Pieve di Cadore si një lloj laboratori politik?
Unë do të thosha po. Shpresoj se mund të funksionojë, mund të përsëritet në një shkallë më të madhe, por duhet të bëjmë hapin e parë, që është shumë e madhe
